دو چیز را همیشه به همراه داشت، یکی هندزفری اش که با آن به فایل‌های آموزش عربی و سخنرانی‌های علامه جعفری و آیت‌الله مجتبی تهرانی گوش می داد و دیگری کتابی کوچک که در مسیر رفت یا برگشت به سر کار، مطالعه کند.
از کمترین فرصت‌ها برای مطالعه و یادگیری استفاده میکرد.
معمولاً بعد از نماز صبح بیدار می‌ماند و کتاب می‌خواند . هیچ‌وقت او را بیکار ندیدم.
می‌گفت: «این عمر سرمایه‌ای است که خداوند در اختیارمان گذاشته . به‌عنوان یک بنده وظیفه ماست که بهترین شکل از آن استفاده کنیم.»
در دفترچه یادداشتش ، از کارهایی که مقید به انجامشان بود لیستی تهیه کرده بود به این شرح:
«خوش‌رفتاری با مردم ، ذکر روزهای هفته ، غذا خوردن با خانواده ، اطلاع از اخبار ، مسواک و بهداشت فردی ، ورزش و پیاده‌روی ، دروغ نگفتن ، ادب در کلام ، محاسبه اعمال روزانه »
گاهی به سراغ دفترچه می رفت و این موارد را مرور میکرد تا خیالش از بابت عمل به تمامی آن‌ها آسوده باشد.
به نقل از همسر شهید
بریده‌ای از کتاب « دریادل » ؛ خاطرات پاسدار مدافع حرم شهید یدالله قاسم زاده
